Mecnun'a
Sıcak rüzgarlara direnen kaya,
Hala gölgeni taşıyor olmalı.
Sen Mecnunsun anlarsın
Bilirsin, insan nasıl yanmalı?
Haberini umduğumuz kervanları
Duymak için gül yerlere dayadı kulağını,
Nergis gözledi durdu.
Aynalar bekledi köşe başlarında
Ve saksımda fesleğen,
Mendilimdeki kiraz bekledi haberini.
Yok !
Yok işte !
Sessizlik sarmıştı her yeri.
Şahitlerin suskundu Mecnun.
Ne ceylan
Ne kurumuş kemik
Ne göğü yıldız denizi çöl akşamları
Ne de kederini paylaştığın sabah ayazı
Anlattı masum sevdanı.
Günahkar dillerde dolaştı Leyla’n.
Kim daha çok sevmiştir diye bahisler tutuldu.
Güzel de değilmiş Leyla,
Nesine yanmış bu kadar dendi.
Ne çok konuştuk da anlamadık seni,
Yandın, dumanın tütmedi !
Gece saçlı gece bahtlı Leyla’na öldün
Ama büyük aşkına o bile yetmedi.
Bahar VURAL ŞEKERCİ
